Δημοτικό Σχολείο Τρικόρφου

Όπως μπαίνει κάποιος στο χωριό, θα δει στα αριστερά του και λίγο πιο ψηλά από το δρόμο το Δημοτικό σχολείο, για το οποίο οι Τρικορφιώτες είμαστε πολύ περήφανοι. Πρόκειται για ένα κτίριο πέτρινο, με υπερυψωμένο υπόγειο και έναν όροφο, που κτίστηκε το 1931 με προσωπική εργασία των μαστόρων του χωριού. Αποτελεί δείγμα της αρχιτεκτονικής της εποχής, με τα αγκωνάρια να υπογραμμίζουν το περίγραμμα του κτιρίου, τα μεγάλα ανοίγματα να φωτίζουν το εσωτερικό του, και την είσοδό του να σας υποδέχεται με τα πέτρινα υποστυλώματα κτίριο πρόκειται να ανακαινιστεί και να χρησιμοποιηθεί είτε ως συνεδριακό κέντρο, είτε ως χώρος όπου θα διοργανώνονται διάφορα δρώμενα και εκδηλώσεις με παραδοσιακή μουσική. Ήδη άρχισαν να εκτελούνται έργα οικιστικής ανάπλασης στον περιβάλλοντα χώρο, τα οποία προχωρούν.

Εκκλησία Αγίου Νικολάου

Κατηφορίζοντας, προς την έξοδο του χωριού στο δρόμο προς Αγ. Κοσμά, στα αριστερά σας, βρίσκεται η μεγαλοπρεπής εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Πρόκειται για μια εκκλησία βασιλικού ρυθμού, κτισμένη στα 1857. Στο βορινό τοίχο υπάρχει μια χαμηλή στοά, που προστατεύει και εξασφαλίζει την είσοδο στην εκκλησία, ενώ στη δυτική πλευρά στέκεται ένα επίσης χαμηλό καμπαναριό, όλα χτισμένα με περισσή λεπτομέρεια από ακατέργαστη πέτρα. Εξαιρετικός είναι και ο νάρθηκας και το καμπαναριό της, με την μεγάλη γλυκόλαλη καμπάνα του. Στο πίσω μέρος της εκκλησίας βρίσκεται το κοιμητήριο του χωριού. Αν έχετε χρόνο ζητήστε από τους κατοίκους (κάποιος θα έχει το κλειδί) να ανοίξει την εκκλησία για να μπορέσετε να θαυμάσετε το εσωτερικό του με τις υπέροχες αγιογραφίες του και τις παμπάλαιες, εκπληκτικές εικόνες του τέμπλου του.

Πλατεία Δημοτικού Σχολείου

Η νέα πλατεία του χωριού είναι στη φάση ολοκλήρωσής της. Βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του παλιού σχολείου. Περιλαμβάνει ένα οργανωμένο σύνολο από πορείες πλακοστρωμένες με κυβόλιθους και χώρους συγκέντρωσης, αναψυκτήριο, ξύλινες κερκίδες, παιδική χαρά κλπ. Εξυπηρετεί πλήρως τις ανάγκες του χωριού. Εδώ πραγματοποιούνται όλες οι πολιτιστικές εκδηλώσεις και το πανηγύρι του χωριού. Σε συνδυασμό  σαν ενιαίο σύνολο με το υπέροχο κτίριο του δημοτικού σχολείου, θα αποτελεί έναν καταπληκτικό χώρο για τη διοργάνωση ημερίδων, χορευτικών, μουσικών και θεατρικών παραστάσεων. Θα είναι το διαμάντι της περιοχής.

Παιδική χαρά

Η ολοκαίνουργια παιδική χαρά αποτελεί μέρος της νέας πλατείας που δημιουργήθηκε στον καταφυτο χώρο του Δημοτικού Σχολείου. Είναι εξοπλισμένη με όργανα που καλύπτουν όλες τις προδιαγραφές για την ψυχαγωγία των μικρών παιδιών και στρωμένη με ειδικό ελαστικό τάπητα για την ασφάλεια της σωματικής τους ακεραιότητας.

Εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία

Το ωραίο αυτό εκκλησάκι χτίστηκε το 1956 με δαπάνη του ευεργέτη του χωριού μας (μετανάστη στην Αμερική), Κωνσταντίνου Χρ. Σιώμου και εθελοντική εργασία των χωριανών. Στη θέση του, παλιά, υπήρχε ένα απλό εικονοστάσι. Βρίσκεται ακριβώς πάνω από το χωριό, ενώ η διαδρομή είναι σύντομη. Η θέα που προσφέρει το ύψωμα αυτό θα αποζημιώσει όσους έκαναν το κόπο να φτάσουν μέχρι εκεί. Θα δείτε να απλώνεται μπροστά σας όλη η περιοχή προς Βόιο και Γρεβενά. Λειτουργία σε αυτό πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 20 Ιουλίου, ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος. Τότε γίνεται και το πανηγύρι του χωριού. Όλοι οι χωριανοί και προσκυνητές από τα γύρω χωριά ανηφορίζουν κατά κει. Διανέμεται φαγητό και γίνεται γλέντι εκεί πάνω. Αξίζει, για όσους αγαπούν το περπάτημα, να ανηφορίσουν.

Εξωκλήσι της Παναγίας

Είναι χτισμένο περί τα 250 μέτρα χαμηλότερα από το χωριό. Παλιά στην θέση της ήταν χτισμένο μικρό εκκλησάκι. Το 1926-27 η εκκλησιαστική επιτροπή με επικεφαλής τον Γιάννη Αθ. Δημόπουλο, αποφάσισε να χτίσει στη θέση της καινούρια. Ζητήθηκε η  συνδρομή των χωριανών, ιδιαίτερα αυτών που ήταν στην Αμερική. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη. Ο Θανάσης Δ. Μυτάκος έστειλε δυο φορές δολάρια. Έτσι και με εθελοντική εργασία των χωριανών χτίστηκε το 1928 η σημερινή εκκλησία. Χτίστες, οι Νικοπουλαίοι από τη Χρυσαυγή (Μυραλί). Η πέτρινη εικόνα της Παναγίας είναι έργο του περίφημου πελεκάνου Βράγκα από τον Άγιο Κοσμά. Ο Βράγκας, όντως φτωχός, είχε δανειστεί μια λίρα από τον Χρήστο Ιωάν. Σιώμο (Καραματσούκη) κι επειδή αδυνατούσε να την επιστρέψει, αυτός του ζήτησε να φτιάξει μια εικόνα της Παναγίας για την εκκλησία.

Εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου

Είναι ένα πολύ όμορφο μικρό εξωκλήσι που είναι χτισμένο σε ένα υψωματάκι δίπλα από το δημοτικό σχολείο, στο έμπα του χωριού, στη θέση Μουσταφά. Χτίστηκε το 1975 με δαπάνη  Αχιλλέα Τζήκα του Θωμά, που είναι μηχανικός και εργάζεται στις Σέρρες. Παντρεμένος με την Ιωάννα Κυριαζή χωριανή μας που ζούσε με τους γονείς της στην Καλή Γιαννιτσών και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά: Tον Διαμαντή, τον Θωμά και την Θεοδώρα. Τα δυο αγόρια είναι μηχανικοί και αυτοί και ζουν στην Αμερική. Το εκκλησάκι είναι υπενδεδυμένο με όμορφη χρωματιστή πέτρα και έχει μικρό καμπαναριό. Λειτουργία γίνεται σε αυτό μια φορά το χρόνο, στις 23 Απριλίου, την ημέρα που γιορτάζει ο Άγιος. Η θέα από εκεί είναι εξαιρετική και έχει μεγάλο ορίζοντα. Διακρίνει κανείς την χιονοσκέπαστη Βασιλίτσα και την κορυφογραμμή της οροσειράς της Πίνδου.

Εξωκλήσι του Αγίου Δημητρίου

Το εκκλησάκι αυτό υπήρχε κατεστραμμένο και ήταν απομεινάρι του παλιού χωριού. Το ξανάχτισε ο Νικόλαος  Δημόπουλος  (Ντούμος) το 1880, όπως αναγράφεται ανάγλυφα σε πέτρα πάνω από την είσοδό του. Ο Νικόλας επειδή δεν είχε αποκτήσει παιδί, είχε κάμει τάμα αν η γυναίκα του αποκτήσει, θα έχτιζε από την αρχή το κατεστραμμένο εκκλησάκι. Όταν απόκτησε το μοναδικό του παιδί, το Χρήστο, κρατώντας το λόγο του εκπλήρωσε το τάμα του. Στο εκκλησάκι γινόταν λειτουργία στις 26 Οκτωβρίου που είναι η γιορτή του Αγίου Δημητρίου και την τρίτη μέρα του Πάσχα. Τότε, όλο το χωριό αλλά και οι κάτοικοι του διπλανού χωριού Καλλονή, κατέβαιναν χαμηλά του χωριού κοντά στο ποτάμι, να πάρουν μέρος στη Θεία Λειτουργία. Περιβάλλεται από πλήθος βελανιδιών και η τοποθεσία είναι μαγευτική.

Βρύση Σιοπουτούρα

Βρίσκεται ανατολικά, στην άκρη του χωριού. Είναι χτισμένη από το 1907, όπως μαρτυρεί ανάγλυφα η χρονολογία, που είναι γραμμένη στο πλάι της κρήνης της. Έχει πολύ καλό πόσιμο νερό, αν και οι χωριανοί το θεωρούσαν κατώτερης ποιότητας από το νερό του Πηγαδιού. Το νερό της πηγάζει από το εσωτερικό του λόφου του Προφήτη Ηλία, στους πρόποδες του οποίου είναι χτισμένη. Από τη βρύση αυτή, προμηθεύονταν νερό οι κατοικούντες στο ανατολικό τμήμα του χωριού. Επειδή τα καλοκαίρια η βρύση στέρευε, κατά καιρούς γινόταν προσπάθειες, από μαστόρους του χωριού, να βρουν τη μάνα του νερού και να το συγκεντρώσουν, ώστε να μη χάνεται. Αυτό όμως στάθηκε αδύνατο γιατί το υπέδαφος είναι βραχώδες και δεν κατάφεραν να προχωρήσουν στην σε βάθος εκσκαφή.

Βρύση Πηγάδι

Βρισκόταν χαμηλά και δυτικά της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου. Δεν υπάρχει πλέον το χτίσμα της βρύσης, γιατί στη θέση της έγινε αντλιοστάσιο. Είχε πολύ κρύο νερό και καλύτερης ποιότητας από τις άλλες βρύσες του χωριού. Κάθε καλοκαίρι εφοδίαζε όλο το χωριό. Οι ηλικιωμένοι θυμούνται πως το καλοκαίρι είχε πάντοτε νερό, τα τελευταία χρόνια, όμως, κατά τον μήνα Αύγουστο στέρευε. Το 1932 ο Κωνσταντίνος Χρ. Σιώμος με δικά του χρήματα και με μάστορα από το Άγιο Κοσμά (Τσιράκι) τον πελεκάνο Βράγκα, το ανακαίνισε. Από τη βρύση αυτή προμηθεύονταν νερό οι κατοικούντες στο δυτικό και νότιο τμήμα του χωριού. Το 1985 το κοινοτικό συμβούλιο έχτισε κεντρική δεξαμενή στη θέση Μουσταφά, μπαίνοντας στο χωριό, και το νερό διοχετεύεται σε αυτήν με ηλεκτρικό μοτέρ.

Άλλες βρύσες και πόσιμα νερά του χωριού

Βρύση Τσεράδια (με μεγάλες ποτίστρες για τα ζώα), Κουρί (στου Γιώργου Τζήκα τον κήπο, Λάκκος (στου Κυριαζή τον κήπο), Φυλουριά, Μπάτζικος Πηγάδι, Φάσας Πηγάδι (με μεγάλες ποτίστρες για τα ζώα αφιερωμένο στον Μπούσιο Ανδρέα του Ιωάννη που σκοτώθηκε το 1922 στη Μικρά Ασία), Γκούβες, Βαθύς Λάκκος, Της Αρκούδας το σπίτι. Τα νερά αυτά για πολλά χρόνια, όσο και τώρα, σε περιπτώσεις μεγάλης ανομβρίας έσωσαν την κτηνοτροφία αλλά και μεγάλα άγρια ζώα. Οι πηγές των περισσότερων από τα παραπάνω νερά, σύμφωνα με την προφορική παράδοση, προέκυψαν αφού οι χωριανοί έκλεισαν το "μάτι" στον Αη-Λιά, για να μην φτιάξουν φρούριο εκεί οι Τούρκοι.

Στη φωτογραφία, χωριανοί κουβαλούν νερό από τη βρύση Τσεράδια 1 χλμ ΒΔ του χωριού.